Veel schilderkunst wordt heden ten dage beoefend op een platform van fotografische impressies. Naar mijn gevoel echter is dat fotografische aspect in Walters werk niet zozeer aanwezig: de compositie wijzigt bij hem tijdens het schilderen zelf.
Eigenlijk is Walter een romantische ziel in de goede betekenis van het woord: tastend, twijfelend en dan plots zelfzeker.
Maar laat ik duidelijk zijn, Walters werk is niet zomaar vrijblijvend: rode draad is de koers, oervlaamser kan het niet, maar toch overstijgt Walter dat thema op een kwetsbare manier, tastend in de picturaliteit. Hij wil vooral ontroering bij de toeschouwer teweeg brengen.
Toch zijn het vooral de zoektocht in vorm en kleur en het abstraheren van het onderwerp die mij bij het werk van Walter D’Hoogh intrigeren.